Poufne i przyjacielskie z Bogiem obcowanie...

 

       Każdy z nas tęskni za takim spotkaniem z drugim, kiedy będzie się cieszył jego obecnością, kiedy poczuje się w pełni przyjęty i akceptowany, kiedy nic nie będzie musiał tłumaczyć, kiedy wystarczy tylko być, kiedy…, kiedy… moglibyśmy jeszcze wiele wymieniać. Jednocześnie w głębi serca tęsknimy za taką samą relacją z Bogiem. Tymczasem pęd życia, wielość spraw do załatwienia, roztargnienia, stres, brak czasu powodują, że do takich spotkań prawie wcale nie dochodzi. Relacje z ludźmi stają się rutyną i załatwianiem różnych spraw. Podobnie relacja z Bogiem. Albo nie mamy na nią czasu, albo nie dochodzi do prawdziwego spotykania z Bogiem. Bo tak często ograniczamy się w niej tylko do przedstawienia Mu swoich próśb i „odklepania” kilku znanych modlitw licząc, że „to załatwi sprawę”.
 

       Czy rzeczywiście tego pragniemy? Czy taka relacja nas zadowala i nasyca naszego ducha? Święta Teresa od Jezusa napisała: „Modlitwa bowiem wewnętrzna jest to, zdaniem moim, poufne i przyjacielskie z Bogiem obcowanie i wylana, po wiele razy powtarzana rozmowa z Tym, o którym wiemy, że nas miłuje" (Księga życia, 8, 5). Chcemy zaprosić Was do odprawienia rekolekcji adwentowych, które chcą być poufnym i przyjacielskim obcowaniem z Bogiem – rozmową z Tym, o którym wiemy, że nas kocha.
 

       Nie będziemy w nich korzystali z żadnego konkretnego sposobu modlitwy. Wraz z propozycją codziennej modlitwy otrzymacie wskazówki, jak ją odprawić. Najważniejsze w tych rekolekcjach nie będą metody, chociaż są ważne i potrzebne, lecz spotkanie z żywym Bogiem i budowanie z Nim coraz głębszej więzi. Pośród pędzącego świata i jego spraw będziemy próbowali złapać duchowy oddech i radość spotkania z Tym, który nas rozumie, który niczemu się nie dziwi ani nie gorszy, który nas prawdziwie kocha i dlatego wcielił się i stał się człowiekiem.

 

 

 

 
 

archiwum rekolekcji

 

o roli wyobraźni w modlitwie